Het is maandag 6 juli. 21.00 uur. De hoogste tijd om te gaan. Ik gris nog snel even een blouse met lange mouwen mee tegen de muggen en dan stappen we in de bijboot die achter de Noyana ligt te schommelen. We varen snel naar een kleine baai die vlak naast de baai van San Miquel ligt; Beniras. Als we de baai invaren zien we al aardig wat boten liggen en op het strand hebben zich denk ik zo'n 70 mensen verzameld. We zoeken een plekje en kunnen ons vastmaken aan een boei zodat we niet wegdrijven. Nog voor we vastliggen hoor ik getrommel en fluitspel vanaf het strand. We kijken naar de enorme rots voor ons, die oprijst uit zee en die door de bewoners van Ibiza wel 'de hand van God ' wordt genoemd.( De vorm van de rots lijkt ook wel wat op een hand waarbij een vinger naar boven wijst, maar anderen zien er koningin Victoria op haar troon in.) En terwijl de zon als een rode bol langzaam weg zakt in de zee en de lucht rood kleurt achter de bijzondere rots, zwelt het getrommel vanaf het strand aan tot de zon is ondergegaan. Er is gejuich en dan ebt de muziek weg. Dit is Ibiza, het hippie-eiland, ook al is daar niet zo heel veel meer van over. In de jaren 70 verbleven er jaarlijks meer dan 100.000 hippies op Ibiza. Het strand bij Beniras is voor hen nog steeds een populaire plek. Verder zijn er verschillende hippiemarkten op Ibiza en kom je er kleine winkeltjes met sieraden en kleding tegen. Ik had dolgraag naar een hippiemarkt gegaan, maar ja, corona.... wie weet een andere keer.
Als we voor anker liggen bij Cala d'Hort hebben we prachtig uitzicht op het onbewoonde eiland Es Vedra en es Vedranell wat er bijna tegenaan ligt. Es Vedra zou een van de meest magnetische plaatsen van onze planeet zijn. Navigatie instrumenten zouden doldraaien wanneer ze in de buurt van het eiland komen en zelfs vogels zouden hier in de war raken. Volgens de antieke overlevering was dit de thuishaven van de zeemeerminnen en zeenimfen die Odysseus probeerden te verleiden. Tsja...
Gelukkig lazen we dit allemaal pas achteraf. Het was al spannend genoeg zonder deze informatie, want onderweg naar het eiland Formentera wilde Piet natuurlijk tussen Es Vedra en Es Vedranell doorvaren. Op het oog lijkt dat niet mogelijk,maar de kaart vertelt anders en Piet houdt wel van een uitdaging, dus we proberen het.
Hoe dichterbij we komen, hoe indrukwekkender de rotsen zijn, maar ook hoe breder de doorvaart blijkt. We kunnen er makkelijk tussendoor varen. De vogels die we tegenkomen lijken niet erg van slag en ook onze navigatie instrumenten blijven het prima doen.
En dan komen we op Formentera.
Aan de westkant van het eiland is het verschrikkelijk druk. De ankerplek waar we naar toe willen is zo vol dat we niet weten hoe snel we er weg moeten. Elke meter zand lijkt benut te worden. We varen om de zuidpunt van het eiland heen ook al is dat niet erg comfortabel door de harde wind en flinke golven. Maar aan die andere kant ligt werkelijk een paradijs. We hebben kilometers strand voor ons alleen. Het water hebben we nog niet eerder zo helder gezien. Het is werkelijk prachtig.
Terug op Ibiza ankeren we vlak bij Ibiza-stad. We hadden nooit gedacht dat dat zou lukken ivm de drukte, maar het valt reuze mee. We kunnen er makkelijk onze bijboot kwijt aan de kant en lopen zo naar Ibiza-stad.Het oude gedeelte is werkelijk prachtig. Het is een hele klim om boven bij de kerk te komen, maar dan heb je ook wel een prachtig uitzicht over de stad en de smalle straatjes zijn schattig.
We genieten van de rust in de oude stad. En tegelijkertijd is het heel onwerkelijk. Zo stil als het hier nu is hoort het niet te zijn. De oude straatjes waar we bijna geen mens tegenkomen, de terrasjes klaar om gasten te ontvangen, maar leeg, hotels die gesloten zijn, rondvaartboten in een rijtje aan de kade. Wij genieten van de rust, maar voor de mensen die hier hun brood moeten verdienen hopen we dat het snel weer drukker wordt.
We huren een autootje, een Fiat Panda, vlak bij de haven. Het eiland is 3 keer zo groot als Texel, dus in een dag kun je heel veel zien. We rijden naar het noorden van het eiland, dat bergachtig is, zien leuke dorpjes, lelijke eenden en oude kerkjes. Het is een heel overzichtelijk en relaxed eiland, is onze conclusie.
Iets minder relaxed zijn we de volgende dag. We hebben het plan om voor we de auto moeten inleveren nog even inkopen te gaan doen bij de Mercadona. Wel zo handig nu we een auto hebben. Dus zo gezegd zo gedaan. We verzamelen wat tassen en ik zoek op mijn I-Phone de dichtsbijzijnde Mercadona. Dan zie ik dat de batterij bijna leeg is en dat het enige dat ik vergeten ben, het snoertje is waarmee ik het apparaat in de auto op had kunnen laden. Gelukkig haalt ie het tot bijna bij de Mercadona. Nu maar hopen dat we goed rijden op de terugweg want de auto moet op tijd ingeleverd. We doen onze boodschappen. Proppen de tassen in onze Panda en zoeken (en vinden) de weg terug. Gelukkig kunnen we vlak bij de bijboot parkeren. We sjouwen 1, 2, wel 5 tassen in het bijbootje en hopen dat we er zelf ook nog in kunnen, en dan zie ik het. Of liever, ik zie het niet. Ik zie onze rugzak niet die we toch ook hadden meegenomen. Het zal toch niet waar zijn. Een snelle blik in de auto levert niets op dus de rugzak is ergens achtergebleven. Een geluk is dat ik de sleutels van de boot en van het slot van de bijboot vlak voor we vertrokken uit de rugzak heb gehaald en in m'n eigen zak gestopt. We kunnen dus eerst de boodschappen aan boord brengen. Je kunt je voorstellen dat we inmiddels een beetje gestrest zijn. Maar goed. Bijboot van het slot, naar de boot varen, boodschappen in de boot, en weer terug naar de kant, bijboot weer vastleggen en terug naar de Mercadona. Als we binnenlopen en zoeken naar iemand die ons kan helpen ziet Piet een kantoortje. De deur staat open en we zijn zo vrij even om het hoekje te kijken. En wat staat daar op ons te wachten? Juist. Een rugzakje met Piet z'n rijbewijs, creditcard, bankpas, etc. Een vriendelijke medewerkster heeft ons al gezien en overhandigt ons het rugzakje. Wat zijn we opgelucht, al is de adrenaline bij mij nog niet gezakt. Want nu is het nog een uitdaging de Panda weer op tijd af te leveren. Maar ook dat lukt. Als beloning drinken we op het strand een kopje koffie met uitzicht op onze twee boten.
Reacties
Marleen