De laatste van het jaar.

 

Driemaal is scheepsrecht. Het derde appartement is echt een lot uit de loterij. Direct aan het strand, prima bedden en in de parkeergarage onder het appartement ook nog een opslagruimte waar al onze spullen een plekje krijgen. Tot half mei hebben we hier een fijne plek en tegen die tijd weten we vast wel hoe het verder gaat….hopen we.

Twee weken voor we naar dit appartement verhuizen maken we kennis met onze spaanse buurman. Hij spreekt geen engels en wij nagenoeg geen spaans, maar we begrijpen van hem dat hij als vrachtwagenchauffeur ook wel in Nederland komt met groenten die hier in Spanje verbouwd worden. Leuk om kennis te maken. Een aardige man. Later die week merken we pas echt dat hij groenten vervoert. Als we ons appartement instappen komt hij achter ons aan gerend en haalt een paar prachtige paprika’s uit zijn tas. Zonder overdrijving echt de mooiste paprika's ooit. Supervers, groot en glanzend. Duidelijk net geplukt. 'Voor jullie.' zegt hij.  Nou, dat is leuk. Daar zijn we natuurlijk best blij mee. Twee dagen later wordt er aangebeld. De buurman. Nu heeft hij een tasje vol groenten voor ons. Courgette’s, aubergine’s en komkommers. Ik heb net koekjes gebakken en we brengen hem er wat van. Nu is het hek van de dam. Nog diezelfde week staat Frank, we weten inmiddels hoe hij heet, voor de deur met een kratje groenten. 

 

We proberen hem uit te leggen dat we het allemaal heerlijk vinden maar dat we nog meer met z’n tweeën echt niet op kunnen. Het helpt niet. Een paar dagen later is er nog een krat. Nog een keer leggen we uit dat het echt genoeg is. Bovendien gaan we verhuizen en dan naar Nederland. We hebben hier gewoon niet genoeg tijd alles op te eten. Google Translate is van onschatbare waarde. Frank begrijpt ons. ‘Wanneer gaan jullie dan precies weg hier?’ vraagt hij.’Aanstaande donderdag’. ‘OK, dan breng ik woensdag nog een krat.’ Hier kunnen we niet tegen op. Dat wordt gewoon heel gezond eten. Stoofschotel van inktvis met heel veel paprika’s. Paprika-tomatensoep met geitenkaas, komkommersoep, auberginesalade met pindasaus, etc.  We doen ons best. 

En dan gaan we weer verhuizen. Het is weer even een klus, maar het gaat ons wel hoe langer hoe makkelijker af, we worden er handig in, denk ik. Als het aan mij had gelegen waren we waarschijnlijk in appartement 2 gebleven, maar nu we eenmaal de stap genomen hebben, ben ik er toch wel heel blij mee. Het is ruim, er zijn twee slaapkamers en badkamers, een groot terras op het zuiden en tussen ons en de zee is alleen een wandelboulevard en het strand. Vanaf 1 hoog zien we de golven komen aanrollen en breken op het strand. Het gaat eindeloos door en is toch elk moment anders. Het leuke is dat vrienden van ons, Victor & Caroline, een paar dagen langskomen. Hoe gezellig is dat !

 

 We genieten ervan, al zijn het net een paar winderige dagen waardoor we niet veel buiten kunnen zitten. Maar samen wandelen, eten en bijkletsen gaat prima. Na een paar dagen vervolgen Victor en Caroline hun reis, en dan is het voor ons zover dat we naar Nederland rijden. Gelukkig helpen Ton en Renate die met hun catamaran in de haven liggen, ons van onze laatste groente af en dan kunnen we gaan. Onderweg bekijken we nog een boot die te koop ligt in Denia, maar waar we niet erg blij van worden, en dan is het doorrijden terwijl de temperatuur daalt en we het landschap zien veranderen.

Thuisgekomen wacht ons nog een verrassing. Misschien weten jullie nog dat we in de zomer van 2020 bij Mallorca iemand hebben geholpen die met zijn boot op zee in de problemen was gekomen omdat zijn motor weigerde. (zie blog 'Balearen 1')

 

Tot drie maal toe moesten we hem ‘redden’ en uit dankbaarheid vroeg hij toen om ons adres zodat hij ons iets op zou kunnen sturen. Anne, onze dochter, had ons al verteld dat er eind juli (2021) een pakje van Bartomeu Ramon Homar Bestard was aangekomen. Iets, waar we helemaal niet meer op hadden gerekend, een jaar na datum. Een boekje over de geschiedenis van de llaut, het type boot dat we in veiligheid brachten.

Nu we thuis zijn en het pakje openmaken zien we het natuurlijk pas goed. Het is een prachtig boek met heel veel illustratie’s. De geschiedenis van de llaut. Geschreven door twee auteurs, waarvan we de een, je raadt het misschien al, op zee hebben ontmoet.

 

 

Door het boek komen we nu ook wat meer te weten over Bartomeu.

Bartomeu Homar blijkt journalist te zijn. Hij bestudeert het maritieme erfgoed van de Balearen en heeft verschillende publicatie’s en boeken op zijn naam staan. Ook is hij presentator van het televisieprogramma Mare Nostrum. Kortom; de spanjaarden mogen ons dankbaar zijn voor onze reddingsaktie.

 

 

 

 

Het is weer even wennen in Nederland aan het sombere weer, de nattigheid en de kou. Maar wat is het fijn familie, vrienden en kennissen weer te ontmoeten. Dat doet ons echt goed. We wensen jullie allemaal alvast heel fijne kerstdagen en een mooi 2022!