De weg naar huis en weer terug

We rijden de laatste kilometers naar Laborde. Smalle bergweggetjes, precies zoals Sterre (de vriendin van Willem-Pieter) had gezegd. Het is prachtig weer, de zon schijnt op de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. En dan zien we 'le petit chateau', het kasteeltje dat een lokale baron meer dan 100 jaar geleden liet bouwen voor zijn maîtresse. We herkennen het van de foto's, het torentje kunnen we niet missen. Google Maps heeft er meer moeite mee, die liet ons al stoppen voor we het dorp in kwamen. Het is leuk om Cos en Nicole weer te zien. Ze zijn de ouders van Sterre en begonnen in 2018 hier een Chambre d'hote. Ze deden ook mee aan het tv programma 'Ik vertrek'. Lastig voor de programmamakers, want er kwam weinig drama aan te pas. Cos en Nicole hebben het namelijk allemaal prima voor elkaar. Cos heeft gouden handen en kan alles maken wat-ie ziet (of Nicole bedenkt) en Nicole heeft naast het runnen van de B&B nog een praktijk als natuurkundig therapeut en organiseert retraites. Na de thee krijgen we een rondleiding. Er loopt een beekje door de tuin en overal zijn prachtige plekjes waar je lekker rustig kunt zitten. En het is een vrolijke beestenboel. Paarden, honden, katten, 2 schattige varkentjes en een stel kippen die in rij achter Therese (die kokkin is en nog veel meer) aanlopen als ze ze roept. Het is een paradijsje. De kamers zijn prachtig en het eten is lekker.  
 Le petit chateau is echt wel het hoogtepunt van onze reis. Op de heenreis hebben we bijvoorbeeld overnacht in een hotelletje in San Sebastián. Niet om te klagen, want we vonden het best grappig en deden het onszelf aan, maar we kwamen laat aan en iets te eten was er niet, dus genoten we op onze hotelkamer van de restjes van onze lunch en een lekkere Rioja die we bij ons hadden. Het ontbijt was echt.... minicroissantjes en witte broodjes in plastic verpakt en behoorlijk over de datum....In Poitiers hadden we het beter geregeld. Daar konden ze in de lobby een afbakpizza serveren. Kortom, in het kasteeltje van Nicole en Cos zijn we echt verwend. We hebben er iets voor om moeten rijden , maar we hadden het niet willen missen.

Naar de boot is het nog zo'n 1200 km. De kortste route is langs de oostkust van Spanje over Valencia, maar morgen komt storm Gloria daar aan land en voor de oostkust geldt code rood. Door de Pyreneeën is ook geen optie omdat er zeer waarschijnlijk sneeuw komt en zonder winterbanden willen we dat toch maar niet doen. Blijft over de route langs San Sebastián. Is wat langer rijden, maar waarschijnlijk doen we toch nog een overnachting.
Eenmaal onderweg willen we toch maar doorrijden. Er komt slecht weer aan en dan ben je liever op de boot. Die 5 uurtjes extra kunnen er ook nog wel bij. Toch valt het tegen. Juist die laatste uurtjes is het donker en gaat het regenen. Pas om 23.30 zijn we op de boot.
Dankzij Gloria is het een paar dagen net Nederland. Koud, nat en veel wind. Maar dan breekt de zon weer door. Tijd om het zout van de boot te spoelen en plannen te maken voor de tijd die we nog hebben in Almerimar.
 

  We hebben een behoorlijke klussenlijst en willen ook nog wat uitstapjes maken. Op het vliegveld van Malaga hebben we een auto gehuurd. Voor €16,00 rijden we de komende 20 dagen hier rond. ( niet per dag, maar dus echt per 20 dagen) om te beginnen zijn we afgelopen zondag de bergen in gereden, naar Tabernas. Er staat een kasteel ruïne waar vandaan je een mooi uitzicht hebt op de omgeving. Vanwege het bijzondere woestijnachtige landschap zijn hier diverse filmsets voor westerns. Tegen (flinke) betaling kun je er rondlopen en waan je je even in het Wilde Westen. Wij hebben geen zin hiervoor te betalen en gluren even door de omheining langs het park. We zien het hotel, de saloon, een eenzame cowboy te paard en ook het kerkje ontbreekt niet. Wat de toeristen trouwens niet zien en wij wel is de begraafplaats buiten het dorp. Er vallen immers veel doden in de beroemde films en die krijgen hier dan hun (nep)begrafenis. Jammer dat ik daar geen foto van maakte, maar eerlijk gezegd stelde het weinig voor.


 Terug op de boot maak ik gevulde pijlinktvis naar Spaans recept. En zo voelen we ons na een weekje Spanje ook hier weer helemaal thuis! 


Voor wie geïnteresseerd is in 'le petit chateau': www.petitchateau.com

Reacties