Bilbao

Vrijdag, 2 augustus. Om 8.00 uur vertrekken we vanuit Le Verdon sur Mer voor de oversteek naar Spanje. Het is prachtig, rustig weer en we hopen zaterdagochtend aan te komen in Bilbao. Dat valt een beetje tegen, het wordt zaterdagavond eer we het anker kunnen laten zakken, maar dat mag de pret niet drukken. Want wat is het bijzonder . 's Nachts zeilen is niet mijn grootste hobby maar de sterrenhemel is adembenemend mooi, het is niet koud, en heel relaxed; bijna geen wind. Dat is tegelijkertijd het enige minpuntje want er is gewoon te weinig wind om vooruit te komen.

Tijdens mijn wacht in de vroege ochtend hoor ik opeens een luid gesnuif achter de boot. Als ik omkijk zie ik zo'n honderd meter achter me een enorme staart omhoog komen en op het water slaan. Een walvis. Piet die net lekker ligt te slapen zal ik daar toch maar even voor wakker maken en zo kijken we samen naar de walvis die met veel geweld probeert zijn ontbijt bij elkaar te scharrelen. Tot 7 keer toe klinken de harde meppen van de enorme staart op het water, dan verdwijnt hij in de diepte. Want diep is het in de golf van Biskaje. 4000 meter staat op de plotter, de meter kan het niet aan en geeft 4 meter op.

Bilbao is een industriestad maar ligt prachtig met het berglandschap op de achtergrond. We ankeren in een enorme rustige baai tussen twee jachthavens in met zicht op de stad.

De grote uitdaging is hier om een plekje te vinden waar we de bijboot kunnen achterlaten om aan land te kunnen gaan.

In de jachthavens lukt het niet en zomaar je boot neerleggen is ook niet zo'n goed idee. Overal zijn hekken. Naar buiten zal nog wel lukken maar de vraag is of je er ook weer in komt....

We varen wat rond in de haven en komen bij een steiger in de haven van de locals. Hier zijn twee plekken gereserveerd voor gasten.  2 nachten mag je hier gratis liggen, alleen even reserveren bij het Toeristenbureau. We vragen aan de Denen die er met hun boot liggen of ze ons willen helpen met de bijboot. Het is geen enkel probleem. We leggen ons bijbootje bij hun boot en krijgen hun kaart mee om het hek in en uit te kunnen. Zo aardig! 

En zo kunnen we de volgende dag naar het beroemde Guggenheimmuseum.

 



 

Het museum herbergt voornamelijk moderne kunst, maar vooral het gebouw is indrukwekkend vanwege de bijzondere architectuur. Echt een belevenis. Wat me ook erg aanspreekt zijn de schilderijen van Anselm Kiefer. Vooral het schilderij waarop hij een mens kijkend naar de immense sterrenhemel heeft geschilderd spreekt tot mijn verbeelding. Ik had het immers net zelf zo ervaren. Ik doe de afbeelding erbij al besef ik dat het ( net als de sterrenhemel zelf) eigenlijk in het echt ervaren moet worden. Het doek is 5 bij 5 meter en dat is toch wel anders dan een klein fotootje, maar goed, je kunt je er misschien iets bij voorstellen.
 

Na het museum lunchen we in de oude binnenstad. Waar de Spanjaarden hun Tapas kennen, eten de Basken pintxos, kleine hapjes. Je eet wat je wilt en achteraf reken je het aantal hapjes af. We proeven bakkeljau balletjes, octopus en eend met gegrilde appel. Allemaal even lekker. 

De volgende dag liggen wij aan de toeristensteiger. Makkelijk om zo de kant op te kunnen lopen. We wandelen, winkelen en gaan zelfs naar de kapper, iets dat na 9 weken wel nodig is. Op het moment dat we de afspraak maken zijn er twee kapsters die un poquito Engels spreken, dat is in elk geval wel handig. Maar als we komen zijn de twee nergens te bekennen. Er is wel een jong meisje dat geen  woord Engels spreekt, maar met Google Translate en gebarentaal kom je een heel eind. Overigens, aan knippen doen ze hier niet. No scissors, only machine. Ja hoor, alles gaat met de tondeuse, ik houd m'n hart vast. Het resultaat valt me nog een soort mee al ben ik het met Ingrid in Vlaardingen anders gewend. Het  is in elk geval weer lekker kort en ach, het groeit wel weer aan.