Onverwacht bezoek

Het is bijna 3 weken geleden dat we vertrokken uit Stellendam. Tot aan het Bretonse Lezardrieux was alles bekend: het vaarwater, de havens.. allemaal plekjes waar we in vakantie's al geweest waren. Maar toch, saai was het niet. Op dag 1 voeren we van Stellendam naar de sluizen van de Oosterschelde. Verder gaan was niet zo zinnig. De wind stond pal tegen en we hebben een zeilboot, geen motorboot. Op zee landt er plotseling een vogeltje op onze reddingsboei. Met wijd uitgespreide pootjes probeert hij zijn evenwicht te houden op het gladde plastic.

En zo vaart hij een tijdje met ons mee. Rust hij gewoon even uit of brengt hij ons een eindje weg? Geen idee, maar leuk is het wel, zo'n verstekeling.ook de volgende dag blijven we liggen aan de steiger bij de. Roompotsluizen. Door de sluis kunnen we niet ( te hoog voor de brug) en de wind is nog steeds zuidwest. We zijn ook best moe van de afgelopen drukke weken en gaan een middagdutje doen. Nog geen kwartier later hoor ik geklop op het dek. Het zal wel, denk ik. Maar nog een keer wordt er flink geklopt en ook geroepen. Nog wat suf schiet ik in de kleren en ga naar buiten. Voor me twee mannen in vol ornaat: marechaussee en douane, mogen we aan boord? Liever niet, denk ik maar ik zal het maar niet hardop zeggen. Natuurlijk, kom binnen, zeg ik  en zo hebben we opnieuw onverwacht bezoek in de Kuip. Piet is er inmiddels ook en mag de nodige vragen beantwoorden. Gelukkig wordt niet de hele boot overhoop gehaald ( wat we wel horen van andere zeilers) maar blijkt het genoeg wat in onze kastjes te kijken en wat luiken te openen. Wij zien er denk ik erg betrouwbaar uit. Eigenlijk is het vooral gezellig , de heren vertellen zelfs wat ze onder hun indrukwekkende pak dragen. De een gewoon een korte broek en de ander altijd z'n uniform . Mogen we een foto maken? Nou, als het maar niet op Facebook komt. Op ons blog is geen probleem, dus bij

deze

 

De dagen erna varen we via Dunkerque , Boulogne, Dieppe en Cherbourg zuidwaarts. Terwijl het in Nederland tropisch is, hebben wij niet meer dan 18 graden. Warm is anders. Twee vogeltjes komen ons op de reling gezelschap houden. Samen turen ze, net als wij naar de verte, naar daar waar het hopelijk warmer is.





Als we op een sombere koude dag aankomen bij onze ankerplek op het eiland Sark, zwemt een groepje van zo'n 7 dolfijnen om de boot. Het water is zo helder dat we ze onder water kunnen zien zwemmen. Het lijkt of de dieren er even veel plezier aan beleven als wij. Voor de boeg springen ze uit het water en buitelen om elkaar heen. Prachtig is het. ( op Facebook staat het filmpje)
Inmiddels liggen we voor anker bij Camaret sur Mer. Was het eergisteren nog zo dat Piet met een muts op achter het stuur stond, nu we in zuid Bretagne zijn schiet de temperatuur omhoog. Het is vandaag 27 graden, ik schrijf een blog terwijl ik in het net lig van onze boot en terwijl Piet een rondje zwemt om de boot. Zo houd ik het wel even vol, dat zeilersleven.