Pindakaas en kabeljauw .
Langzaam vaart Piet de boot naar de kant. Het plekje tussen
de twee vissersboten is niet al te groot en er zit een knik in de kade. Langs
de ruwe kade hangen een paar autobanden. Ik probeer in te schatten hoe hoog de
stootwillen moeten hangen om de boot zo goed mogelijk te beschermen tegen de
ruwe kademuur. Piet manoevreert de achterkant van de boot zo naar de kant dat
het me lukt met de pikhaak de achterste landvast om de enorme bolder op de kade
te leggen. (Grappig woord eigenlijk; landvast. Het touw waarmee je vast zit aan
het land. als je hem tenminste goed vastlegt)
Gelukt. Als de achterkant vastligt is de rest een fluitje
van een cent. We liggen. Aan de kant staat een ouder echtpaar. ‘Knap gedaan’,
zegt mevrouw in onvervalst nederlands. Wij zijn verrast, maar zo gek is het
natuurlijk niet. Zij zien als nederlanders onze driekleur wapperen en komen
even een praatje maken. Varen doen ze niet meer, dat gaat niet meer, maar zij
kan auto rijden, niet meer dan 350 km per dag, dan pakken ze een hotelletje. Maar
zo kom je ook overal.
Dit is de marina van Hirsthals, in de kop van Denemarken. De
naam marina mag het eigenlijk niet hebben. Er is welgeteld 1 drijvende steiger
in de haven waar een aantal motorboten en 1 verdwaald zeiljacht aan ligt. Van
de havenmeester die we belden, kregen we te horen dat er wel plek was, maar wij
passen niet in de marina. Dus dan maar aan de kade. We stappen net van boord om
het havenkantoor te zoeken als er een auto’tje naast ons stopt. Het is de
havenmeester;’ En weer horen we nederlands: welkom in Hirsthals’, begroet hij
ons.
De havenmeester blijkt een nederlandse moeder te hebben. Ze
komt uit Scheveningen. Ze ontmoette zijn vader, die op een deense vissersboot
voer, in de haven van Scheveningen. Liefde op het eerste gezicht, maar na 2
dagen moest hij weer door, verder naar Denemarken.
Toen hij aankwam in Hirsthals stond zij al op hem te wachten
aan de kade en ze is er nooit meer weggegaan.
Vandaar dus dat de havenmeester een aardig mondje nederlands
spreekt, evenals zijn vrouw die we ook ontmoeten. Vandaar ook dat hij het
ontzettend leuk vindt nederlanders tegen te komen en vandaar dat hij van
pindakaas houdt. Als er familie uit nederland komt, brengen ze altijd een potje
Calve pindakaas voor ons mee. Heerlijk. ‘Ik zou een moord doen voor een potje
pindakaas’, verzucht zijn vrouw. Hebben wij nog pindakaas?, vraagt Piet. Ja hoor, ik vind nog een potje in de
voorraad. ‘Wat kost het? ‘niets natuurlijk.
Maar de havenmeester is ook visser, misschien heef hij een visje voor
ons?
Binnen een kwartier komt er een maaltje versgevangen
kabeljauw waar je met z’n zessen van zou
kunnen eten. Heerlijk.
Het is leuk, Hirsthals. De haven waar een paar honderd
vissersboten liggen, groot en klein, waar ferry’s af en aangaan met toeristen.
Er is veel bedrijvigheid. Het havenkantoor van de marina heeft ook zo z’n
charme.
Het is niet meer dan een deur met prijslijst, een bakje met envelopjes
en een brievenbus waar je je gevulde envelopjein moet doen. Maar we liggen er 3 dagen vanwege slecht weer
verder op de route. Dan kunnen we weg. Naar Halstholm, en dan door naar
Thyboron. Daar liggen we weer 3 dagen verwaaid. Op zee staat 7 a 8 beaufort. De
boot kan dat wel aan, maar wij hebben er niet zo veel zin in.
En dan gaat de wind liggen. We hijsen de zeilen en varen in
1 ruk door naar Nederland. 48 uur prima
zeilweer. Op naar Vlieland. Daar kunnen we het zout van het dek en uit onze kleren
wassen, en inkopen doen en de voorraad pindakaas aanvullen
Peanutbutter and Codfish.
Piet
manoeuvres the boat slowly to the quay of a public harbour road. The space is
pretty small between the 2 fishing boats and that piece of quay is not longer
than the boat. Alongside the quay there
are old car tires. I try to estimate how high the fenders must be placed in
order to protect the boat against the rough concrete quay. Piet manoeuvres the
backside of the boat to the quay in such a way, that I am able to fix the line
around a large bollard with the hook. Done! As soon as the back of the boat is
fixed with a line, than the rest is easy. An older couple, standing on the
cauy, says: well done – in dutch. We are surprised, but they know that we are
dutch: our flag tells. They said that they are too old and a bit handicapped now for sailing but
they love to go to Denmark regularly. They are able to still drive some 350km
per day and then pick an hotel. Still they can get everywhere.
THis is the
marina of Hirsthals, in the north of Denmark. Marina is too much honour. There
is only 1 little pontoon with a few motorboats and 1 sailboat. We called the
marina a day in advance and they confirmed that there is sufficient space for
us. However we do not fit into the “marina” and have to choose the public quay.
Just as we are stepping off the boat, the harbour master comes by in his car. And
again it is in clear dutch that he says; “ welcome to Hirsthals”.
The harbour
master appears to have a dutch mother. She is from Scheveningen of one of the
16 childrens of the de Koning family. She met his father in Scheveningen port.
He was there on a Danish fishing vessel and they fell in love. But after 2 days
the fishingvessel left for Denmark. When the fishing vessel arrived in
Hirsthals, his mother was there waiting on the quay to see his father and since
then they are together.
That is why
the harbour master can speak dutch, as well as his wife who learned that from
her mother in law. That is why he loves to see dutch people and that is why he
loves peanutbutter. When there is family over from the Netherlands, he says,
they always bring Calve peanutbutter. Bhy the way, do you like peanutbutter, he
asks PIet? He confirms that and ask me if we have a new bottle of peanutbutter.
We have one. The harbour master want to
buy it, but Piet says it cost nothing, but maybe you have some fish?
Within
fiftheen minutes he is back with codfish filets, catched by himself, and more
than enough . Delicious.
It’s a nice
place, Hirsthals. The harbour, with over two hundred fishing vessels, big and
small, where ferry’s come and go with tourists. There is a lot of business
here. The marina office is also qute. It is just a door with a pricelist, a box
with enveloppes and a letterbox to slide
in your payment. But we are still three days in Hirsthals because of bad
weather further down the coast .
Then we
leave. Frst to Halstholm, and then to Thyboron. There we had to stay for three
days due tot the weather situation. The wind is blowing at sea at 7 to 8
beaufort. For the boot it’s no problem, but we don’t like it.
And then
the wind is calming down. We hoist the sails and set course to Holland and it
takes us 48 hours at sea with perfect weather.
Up to Vlieland. There we can clean all the salt from the deck and our
clothes. And there we can buy food and peanutbutter
Reacties