Noyana

Op eerste Pinksterdag doopten we de boot. Ze is een Zuid-Afrikaanse, dus het is een naam geworden die bij haar afkomst past: Noyana. De naam komt uit het Zulu, en het betekent: Ga je? Ga je op reis?

Willem-Pieter en Anne hebben onze ‘Noyana’ gedoopt, met een heeeel klein beetje Prosecco, want we vonden het zonde om een hele fles op de romp kapot te slaan. We hebben het ons goed laten smaken.

De dag daarna, op 2^e Pinksterdag namen we afscheid van familie en vrienden in onze thuishaven in Stellendam.

En dan zou je denken dat de reis begint, dat met het afscheid nemen, je ook echt koers zet naar weet ik veel waar, maakt niet uit, maar niet dat je dan na 3 weken nog op het Markermeer dobbert.

Toch is dat zo. Er was al ontzettend veel werk verzet aan de boot, maar sommige dingen waren nog niet klaar, functioneerden niet of er was nog een onderdeel waar we op moesten wachten. Dus gingen we opnieuw naar IJmuiden, waar de watermaker nu echt klaargemaakt werd voor gebruik. Toen naar Amsterdam, waar de monteur voor de koeling weer langs kwam. Gelukkig; de koelkast doet het nu ook goed. In Durgerdam, onder de rook van Amsterdam, lagen we heerlijk voor anker, onderwijl wat klusjes uitvoerend die we zelf konden doen, zoals het kleiner maken van de bakskist die we als vriezer willen gaan gebruiken. En dan maar hopen dat die vriezer ook echt gaat vriezen. Niet dus. Hij komt niet lager dan 8 graden. We gaan op reis, dat wel, maar nu nog even niet. Die vriezer moet het toch echt gaan doen.

Vandaag liggen we aan een klein steigertje in een vluchthaven aan het Markermeer. Vlak bij Almere, maar de stad is ver weg. Als je het terrein over loopt en de weg oversteekt, kom je in het natuurgebied  ‘de Lepelaarsplassen’. Vlakbij is het gemaal ‘De Blocq van Kuffeler’ en iets verderop een kleine jachthaven. Aan het steigertje is het rustig. Er ligt nog 1 motorbootje en als je de wal oploopt staat er een klein gebouwtje waar wat jongelui rondlopen. We raken aan de praat. Het blijkt dat we aangelegd hebben bij een vestiging van het Flevodrome. Een leer, werk en trainingscentrum waar jongeren die buiten de boot dreigen te vallen weer op weg worden geholpen naar een opleiding of baan. De jongens helpen de boot te verleggen zodat we water kunnen tanken, ze maken selfies met de boot en gaan dan weer aan het werk. Tegen lunchtijd komt een van de jongens naar ons toe. ‘Eten jullie met ons mee? we gaan zo eten’

En daar zitten we dan. Een lange tafel buiten gedekt, samen met jongelui van allerlei nationaliteiten gezellig aan tafel. De lucht is strakblauw, het is 27 graden. We eten köfte met salade en pitabroodjes. Je zou niet denken dat je in Almere zit.  De jongen die ons gevraagd had mee te eten, eet zelf niet mee. Het is ramadan, dus hij eet en drinkt niet, maar hij komt er wel bij zitten.

Het is een heel bijzondere maaltijd; de gastvrijheid, het kennismaken met de jongeren, maar ook met hun begeleiders die hier fantastisch werk doen.

’s Middags komt de monteur weer voor de vriezer. Het is puzzelen en proberen, maar het wil niet erg lukken. De jongeren zijn al naar huis, alleen wij en de eigenaar van het motorbootje liggen daar met onze boot aan dat eenzame steigertje. Een winkel is in geen velden of wegen te bekennen maar dan, als geroepen, is daar een ijscoman met vers schepijs. Samen met de monteur genieten we van een ijsje in de kuip.

Zomaar een dagje uit het leven van vertrekkers die nog niet echt vertrokken zijn.

De vriezer weigert nog steeds te vriezen, we moeten onze fietsjes nog ophalen in Makkum en de elektricien komt nog langs in Harlingen.

Dus gaan we op reis? Ja, maar nu nog even niet. 
_________________________________________________

Noyana

On Whit Sunday we baptised our boat. She is a south-african, so it’s a name that belong to her roots: ‘Noyana’. The name is from the Zulu language and means; are you going?

Willem- Pieter and Anne did the ceremony with a very little bit prosecco, because we didn’t want to waste a good wine. The day after we had a good bye party with family and friends in Stellendam. As you may anticipate that the journey begins…..you are not expecting we are still at the Markermeer  after three weeks, but we are. A lot of work was done already, but some things are not completed or didn’t function as expected. So we set sail to IJmuiden again, were the desellinator finally was put in operation.

Then we went to Amsterdam, where the cooling mechanic came again. And the fridge is working! Then we went to Durgerdam, (close to Amsterdam), anchoring while doing some odd jobs and testing the freezer unfortunately: it wasn’t doing any better than a fridge.

We are going, yes, but we need just a little extra time.

Today we are moored at a little pontoon near Almere. It is a very quiet place and ashore is a little shed. There are some youngsters around and we met them. It appears that the place is called ‘Flevodrome’  , a trainings centre for young people with troubles at school and in their private lives . The idea is that the young adults are back on track within six months. Around noon one of the   

guys invited us for lunch.

Sitting outside, long wooden table, with guys of all nationalities. The sky is blue, it is 27 degree Celsius, eating köfte with salad and pita bread. You can’t imagine this is Almere. The guy who invited us, is not eating because it is Ramadan.

The meeting with the guys and their mentors, who are doing a fantastic job, is very special.

Later that afternoon the cooling mechanic came by again, but even this time he couldn’t fix the freezer.

The flevodrome guys are already went home, it is only us at a lonely pontoon.

No shops nearby, but then; an IJscoman was ringing the bell.

Just a day out of the life of long distance sailors who are not moved yet.

Still the freezer is not working, we have to buy bikes in Makkum and the electrician has to come in Harlingen.

Are we going? Yes, we are, but not at this moment.