Het
begint dus met onze tocht naar Ibiza, waar we op tijd moeten zijn.
Onderweg naar Calpe gebeurt er iets waardoor Piet zegt: 'Bijna een
"Wouter Verbraakje". Een mooie titel voor een blog, maar voor wie Wouter
Verbraak niet kent een korte uitleg:
Op
29 november 2014 vaart Wouter Verbraak als navigator mee met de Volvo
Ocean Race. Er staat veel meer op zijn naam maar door deze race wordt
hij nog bekender dan hij al is. Het schip waarop Verbraak vaart met het
team Vestas Wind strandt namelijk in de tweede etappe op een rif bij
Mauritius. Met 19 knopen (ca 35 km per uur) botst de boot midden in de
nacht op het rif. De 9 bemanningsleden van de boot moeten bijna 10 uur
wachten op hulp maar worden dan van boord gehaald. De boot is zwaar
beschadigd en wordt drie weken later van het rif gehaald. Oorzaak van
dit alles: Wouter had een navigatiefout gemaakt. Op de plotter was het
rif in eerste instantie niet te zien geweest, maar als hij wat verder
had ingezoomd, had hij kunnen zien dat er een rif in de weg lag.
Op zondag 25 juli 2021 vertrekken wij om 8.00 van Mar Menor richting Calpe. In het begin hebben we zo’n 10 knopen wind, later zo'n 16 knopen.Het is niet bepaald comfortabel met de golven van opzij, maar we kunnen tenminste zeilen. En met een snelheid tot 10.3 knopen gaat het eigenlijk prima.
Piet is toe aan een siësta en ik zit achter het stuur. Het is warm en eentonig, ik lees wat op m'n mobiel en kijk af en toe op of alles nog goed gaat. Er is in de wijde omtrek geen boot te bekennen en het is een één lang stuk varen recht langs de kust. Een beetje saai.Als ik opkijk zie ik in de verte een flinke rots, de rots van Calpe? Ik lees verder....maar, bedenk ik dan, die rots kan ik onmogelijk nu al zien. Misschien is het de rots bij Benidorm? Maar die ligt dichter langs de kust. Op de plotter is geen rots te bekennen. Vreemd. Dan moet het de rots bij Benidorm wel zijn. Ik lees verder...Als ik weer opkijk vind ik de rots wel een heel stuk groter en nu zie ik ook dat er naast de grote rots een aantal kleinere zijn. Als ik er omheen wil moet ik een heel stuk naar rechts. En dan kom ik eindelijk op het idee om eens goed in te zoomen op de plotter. En ja, daar is de rots. Nou ja, een compleet eilandje. Tabarca. Ik ben op het verkeerde been gezet door de plotter en met het idee dat de rots veel groter en dus verder weg was. Maar nu ben ik wel heel dichtbij en moeten we meteen overstag om te voorkomen dat we vaste bewoners van Tabarca worden. Piet begrijpt er niets van. 'Maar dat zie je toch? En heb je dat gele kruis dan niet gezien?' Geel kruis? Nee, niet gezien,ik keek vooral vol verbazing naar die rots en de plotter. Maar nu hij het zegt, zo'n honderd meter
Ik voel me zo dom. Zo verschrikkelijk dom. Dit is zo'n moment dat ik het liefst zo de kant op stap. Zeilen? Ik ben er niet voor gemaakt. Waarom ben ik hier ooit aan begonnen. Als ik even alleen achter het stuur zit, varen we bijna een eiland op. De hele dag zit het me dwars, maar als we 's avonds aankomen in Calpe en voor anker gaan naast de rots waar het avondlicht nog net overheen strijkt voelt het gelukkig weer anders. En als Piet het een Wouter Verbraak momentje noemt, kunnen we er ook wel om lachen. Iedereen maakt wel eens een foutje, toch?
( Benidorm vanaf zee)
Reacties
Groet, Ank